مرثیه قمر بنی هاشم(ع)

رفتی عمو.....

وقتی که روی اسب فرازت فرود شد

ناگه قیام قامت بابا قعود شد

آمد عمود و بر سر بی خود تو نشست

این ضربه منتهی به سقوط عمود شد

دستم به جای دست تو باید قلم شود

من مشک داده ام که مسیر تو رود شد

آن گونه های سرخ پس از رفتنت ببین

اینگونه خاکی و زخم و کبود شد

اسپند روی آتش خیمه است مادرم

گهواره کُل آرزویش بود که دود شد

مردی که ترس نام تورا داشت بعد تو

مردی که گوشواره ی من را ربود شد

رفتی و روزگار حرم فرق کرده است

در سرنوشت اگرچه اسارت نبود شد

(سید محمد حسینی)

هرگونه استفاده با ذکر منبع مشکلی ندارد

,