مرثیه امیرالمؤمنین علی علیه السلام

         قد قتل المرتضی(ع)

دیگر علی ز بستر خود پا نمی شود

زخم ِسر ِشکسته مداوا نمی شود

دربی که تا کنون به کسی "نه" نگفته بود

این چند روز روی کسی وا نمی شود

دیگر طبیب زحمتِ بیخود نکش، برو!

دردِ علی که بهتر ازینها نمی شود

از بس که تب نموده و رنگش پریده است

زردیِ دستمال هویدا نمی شود

رخسار زرد و ریش سفید و هنای سرخ

آخر چنین خضاب که زیبا نمی شود!

زینب به کاسه های پر از شیر دل نبند

این چیزها برای تو بابا نمی شود!

حرفی بزن علی، به حسینت نگاه کن

دارد ز غصه های تو دیوا نِ می شود

حالِ تو را فقط حسنت درک می کند

دردی حریف ماتم زهرا نمی شود!

سی سالِ پیش جان علی را گرفته اند...

خنجر که مردِ کشتن مولا نمی شود!

قبری در آسمان بکنید ای فرشته ها

ماه شکسته روی زمین جا نمی شود

(داود رحیمی)

گودال

          یا مقطع الاعضا

لشگر آن دم که بر سرش میریخت

همه اعضای پیکرش میریخت

لحظه ای که سرش جدا میشد

وای ، دندان ز حنجرش میریخت

(رضا فراهانی)

این روضه در حال و هوای عاشورایی خوانده و حق روضه ادا شود

با تشکر از لطف بی اندازه ی سرور عزیزم جناب آقای "رضا فراهانی"

،

مرثیه سیدالشهدا (ع)

              یا عطشان

یک عمر اگر روزه بگیریم و بگیرند

همتا نشود با عطش خشک دهانها

(شاعرش را نمیشناسم)

گودال

صل الله علیک یا سیدنا الغریب

سمت گودال حمله ور میشد

لشگری با هزار و یک حربه

از سر ِ شاخه سیب را میکند

یک نفر با دوازده ضربه

(علی صالحی)

با تشکر فراوان از جناب آقای علی صالحی

مرثیه حضرت علی اکبر (ع)

    علی عَلَی الدنیا بعدک العفا

حتماً ز سینه قلب پدر کنده می شود

وقتی که بر زمین پسر افکنده می شود

افتد اگر خراش به یک ناخن پسر

پا تا سر پدر ز غم آکنده می شود

ای وای از دل پدری که مقابلش

گلبرگهای دسته گلش کنده می شود

بابا اگر که داغ جوان دید ، ای خدا

تسلیتش کجای جهان خنده می شود؟

این یوسفِ که بود که اینبار واقعاً

دارد شکار گله ی درنده می شود

ارباب!این مگر که علی اکبر تو نیست

دارد شبیه بسمل پرکنده می شود

دیده ببند تا که نبینی تنش چه طور

پامال تیغ و نیزه ی برنده می شود

خون را گرفتی از گلویش تا نفس کشد

اما مگر عزیز دلت زنده می شود

گریه نکن اگر نشد آبش دهی حسین

ورنه امیر علقمه شرمنده می شود

زینب ز خیمه آمده تا یاری ات کند

دستش نزن حسین...پراکنده می شود

(علی صالحی)

مرثیه حضرت رقیه(س)

           یا بنت الحسین(س)

غیر از غبار چهره ی او هاله ای نداشت

هر روز صبح ، روی مژه ژاله ای نداشت

 

از ضعفِ زخمهای تنش خشکِ خشک بود

میخواست باغ داغ شود،لاله ای نداشت

 

وقتی که از بساط گلویش گلایه کرد

آهی به سینه داشت ولی ناله ای نداشت

 

با اضطراب آمد و با التهاب رفت

تنهاترین ستاره که دنباله ای نداشت

 

صیاد از سهولت صیدت عجب مکن

این ماهی کبود شده باله ای نداشت

 

رفت از شبِ خرابه و تشییع هم نشد

کوچکترین شهیده که غسّاله ای نداشت

 

آن شب که دفن شد دلِ من نیز میسرود

این خاک مرتفع تر از این چاله ای نداشت

(رضا جعفری)

 

مدح قمر بنی هاشم(ع)

             یا باب الحوائج

روی اسبِ سرکش امواج زین انداخته

آنکه روی آب را هم بر زمین انداخته

 

رود انگشتیست جاری که ابالفضل جوان

پا به دریا برده و بر او نگین انداخته

 

رود دریای خروشانی شده در پای مرد

مثل ماهی که به زحمت پوستین انداخته

 

آن ابالفضلی که نَفْسَش هم یقیناً سرکش است

آنچنان نَفْس قوی را اینچنین انداخته

 

طاق ابرویی که زیر گیسویش کرده کمین

تیر بر قلب سپاه در کمین انداخته

 

تو رگِ غیرت بخوانش من کلید قفل ها

قل هواللهی که بر روی جبین انداخته

 

در همین نقطه فقط کوهی به کوهی میرسد

روی پیشانیش آن وقتی که چین انداخته

 

وسعت دیدش وسیع است و به جنگ یک سپاه

اولین را کشته روی آخرین انداخته

(مهدی رحیمی)

مدح قمر بنی هاشم(ع)

                      ماه حرم

ای کاش راهی ساحل نمیشدی

با مردم حسود مقابل نمیشدی

ماه حسین روی تورا چشم میزنند

آقا چه میشد اینهمه خوشگل نمیشدی

(محمد ناصری)

مدح و مرثیه ی قمر بنی هاشم(ع)

           یا قمر العشیره

اصلاً تو آفریده شدی محض دلبری

ای شاهکار دست خدا وه چه محشری

بالا بلند قدِّ تو قامت قیامت و 

شایسته ی شنیدن الله اکبری

تو یک طرف و هر چه سپاه است یک طرف

در یک کلام اینکه ابالفضل حیدری

اوج غرور دشمنتان در غلاف شد

تا دست سوی قبضه شمشیر می بری

قصد نبرد با صف دشمن نداشتی

تا مثل آب خوردن از آنها سر آوری

ابرو گره نزن که زمین لرزه میشود

در زیر پات، روی هم افتند لشگری

 

چشمت،خودش سپاه تنومند زینب است

روز سپاه کفر ز ترس شما شب است

 

تازه کنار علقمه فهمیده میشود

این برق چشمها چقدر دیده میشود

زیراب چشمهای قشنگ تو را زدند

از بس شبیه تیغ درخشیده میشود

آتشفشان غیرت سنگین چشم تو

با تیرهای حرمله خشکیده میشود

حالا چقدر فاصله دار است پیکرت

با کمترین تکان تو پاشیده میشود

مثل کلاه و پرچم و دستار سبزتان

خلخال کودکان همه دزدیده میشود

اینک سه روز رفته و باقی پیکرت

مابین قبر کوچکتان چیده میشود

 

شرمنده ام اگر به دلت غم گذاشتم

با واژه ها برای شما کم گذاشتم

(حسن کردی)

،

مدح حضرت زهرا (س)

 یا زهرا (س)         

هرگاه که میکنم نگاهت بانو :

میخواهم از آهِ گاه گاهت بانو

"روزی نرسد جدایی افتد بینِ

دستِ من و چادرِ سیاهت بانو"

  (عارفه دهقانی"نسیم")

 

مرثیه حضرت زهرا(س)

                  یا زهرا (س)

چون چشمه که آهنگ سفر داشته باشد
می خواست که چشم از همه برداشته باشد

راهی نگشوده است که ذاتش بشناسیم
این خانه ،محال است که در داشته باشد 

اوصاف بهشت از دل زیبایش چه پرسند؟
مقصد مگر از خویش خبر داشته باشد؟

باید که خلیلش شکفد در پس شعله
آن باغ که از خطبه ،تبر داشته باشد

در خجلت آن که ، سپری صرف عروسی است
می خواست که از سینه سپر داشته باشد

خاموشی اش آبستن طغیان وخروش است
آن کوه که آتش به جگر داشته باشد

حتی به تخیل نتوان گفت که این زن
جز هیبت عاشور،پسر داشته باشد

یک سر نشود راست به هنگامه ی پیکار
از آه اگر تیغ دوسر داشته باشد

تقدیمی گلزار شکیبایی مولاست
درسینه گل زخمی اگر داشته باشد
(جواد محمد زمانی)

مرثیه حضرت زهرا(س)

       یا زهرا(س)

قویماروخ کفرایده کمرنگ علی نین سوزینی

سسله یافاطمه قوی دشمن ایتیرسین ئوزینی

بیزه کیم چپ باخا عباس چیخاردار گوزینی

کربلا شمعیدی پروانه علی شیعه سیدی

اوکه پرچم ویروب ایرانه علی شیعه سیدی

(ولی الله کلامی زنجانی)

باتشکر ازبرادرگرامی جناب آقای امیر بزازی برای ارسال این شعر

،
,,,

مدح سیدالشهدا(ع)

یااباعبدالله(ع)

چرخ را چاک نمایم به یکی قافیه گاه

وز همان چاک کنم بر شه لب تشنه نگاه

چه شهنشاه هوالفوز ، که خیاط سپهر

دگمه بر پیرهنش دوخته از مهره ی ماه

(شاعرش را نمیشناسم)

((باتشکر فراوان از برادر گرامی جناب آقای امیر بزازی برای اسال این شعر))

مرثیه قمر بنی هاشم

تصویر پدر

باید بخورد برادرت روی زمین

وقتی که شکسته کمرت روی زمین

از عرش کشانده ای بَرَت فاطمه را

قربان تو و این هنرت روی زمین

تصویر نداری ولی قبلا بودی

تصویر حضور پدرت روی زمین

گفتم که خدا به داد زینب برسد

افتاد همین که پیکرت روی زمین

(شاعرش را نمیشناسم)

هرگونه استفاده با ذکر منبع مشکلی ندارد

مرثیه قمر بنی هاشم(ع)

رفتی عمو.....

وقتی که روی اسب فرازت فرود شد

ناگه قیام قامت بابا قعود شد

آمد عمود و بر سر بی خود تو نشست

این ضربه منتهی به سقوط عمود شد

دستم به جای دست تو باید قلم شود

من مشک داده ام که مسیر تو رود شد

آن گونه های سرخ پس از رفتنت ببین

اینگونه خاکی و زخم و کبود شد

اسپند روی آتش خیمه است مادرم

گهواره کُل آرزویش بود که دود شد

مردی که ترس نام تورا داشت بعد تو

مردی که گوشواره ی من را ربود شد

رفتی و روزگار حرم فرق کرده است

در سرنوشت اگرچه اسارت نبود شد

(سید محمد حسینی)

هرگونه استفاده با ذکر منبع مشکلی ندارد

,