مرثیه حضرت رقیه(س)

           یا بنت الحسین(س)

غیر از غبار چهره ی او هاله ای نداشت

هر روز صبح ، روی مژه ژاله ای نداشت

 

از ضعفِ زخمهای تنش خشکِ خشک بود

میخواست باغ داغ شود،لاله ای نداشت

 

وقتی که از بساط گلویش گلایه کرد

آهی به سینه داشت ولی ناله ای نداشت

 

با اضطراب آمد و با التهاب رفت

تنهاترین ستاره که دنباله ای نداشت

 

صیاد از سهولت صیدت عجب مکن

این ماهی کبود شده باله ای نداشت

 

رفت از شبِ خرابه و تشییع هم نشد

کوچکترین شهیده که غسّاله ای نداشت

 

آن شب که دفن شد دلِ من نیز میسرود

این خاک مرتفع تر از این چاله ای نداشت

(رضا جعفری)